Psycholog Paul Ekman w latach 70 zidentyfikował sześć podstawowych emocji – radość, smutek, wstręt, strach, złość i zaskoczenie. Emocje te towarzyszką nam każdego dnia; wpływają na nasze zachowania, wybory, działania i spostrzeżenia. Nie pojawiają się bez przyczyny – są zawsze odpowiedzią na bodziec.

Funkcje emocji:

• pozwalają na afirmację siebie, obronę i wytyczanie granic,
• mobilizują i motywują do działania bądź ucieczki w sytuacji zagrożenia,
• chronią, przygotowują i pozwalają przewidywać,
• gdy są przejściowe, pozwalają na akceptację nowej sytuacji,
• umożliwiają przekazywania naszych uczuć i pragnień, ułatwiają interakcje społeczne,
• pozwalają dzielić się z innymi, przeżywać intensywne relacje, dowartościowywać się.

 

W głowie się nie mieści to amerykański, animowany komputerowo film 3D wytwórni Pixar, w reżyserii Pete’a Doctera. Obraz wyróżniono m.in. Oscarem, Złotym Globem i nagrodą BAFTA za najlepszy film animowany.

Fabuła filmu opowiada historię pewnej dziewczynki o imieniu Riley, która wraz z rodzicami przeprowadza się z rodzinnej Minnesoty do San Francisco. Nastolatce nie jest łatwo odnaleźć się w nowym mieście, szkole i domu. Cała domena filmu polega jednak na tym, że zostajemy przeniesieni do wnętrza głowy dziewczynki, w której znajduje się centrum dowodzenia, gdzie władze sprawują emocje – Radość, Smutek, Odraza, Strach i Gniew. Fundamenty jej osobowości oraz wspomnienia składają się z żółtych kul stworzonych przez Radość. Niestety w najmniej oczekiwanym momencie Smutek zaczyna mieszać i psuć fundamenty zmieniając ich kolor na niebieski. Przerażona Radość chcąc ratować sytuację zostaje wraz ze Smutkiem przeniesiona w głąb labiryntu pamięci długotrwałej. Centrum dowodzenia przejmują Gniew, Odraz i Smutek, a życie Riley staje się pasmem katastrof.

Film ten jest stworzony zarówno dla dzieci, jaki i dla dorosłych. U tych pierwszych wywołuje szczery uśmiech radości, a u tych drugich uśmiech pełen sentymentu i wspomnień związanych z własnym życiem. Animacja ta trafia w samo sedno, ukazują ludzką psychikę w formie wspaniałej metafory.  

 

 

Polecam serdecznie

Agata Mochocka

Psycholog szkolny